اروینگ گافمن (Erving Goffman) (زادهٔ 11ژوئن 1922 – مرگ ۱۹ نوامبر 1982) جامعه‌شناس آمریکاییِ زادهٔ کاناداست. مشهورترین اثرش نمود خود در زندگی روزمره نام دارد. گافمن در 11ژوئن 1922 در یکی از شهرهای ایالت آلبرتای کانادا به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس در دانشگاه تورنتو گذراند و سپس به آمریکا مهاجرت کرد. مدارک فوق لیسانس و دکترای خود را به ترتیب در سال‌های 1949 و 1953 از دانشگاه شیکاگو در دو رشتهٔ جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی اجتماعی دریافت کرد. از سال 1958 به عضویت هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی سیاسی دانشگاه برکلی در کالیفرنیا درآمد و ظرف مدت کمتر از چهار سال به درجهٔ استاد تمامی رسید. وی تا سال1968 در دانشگاه برکلی ماند و در آنجا در کنار چهره‌های سرشناسی همچون دیوید ماتزا، کینگزلی دیویس، نیل اسملسر، و همچنین هربرت بلومر، یکی از قوی‌ترین گروه‌های جامعه‌شناسی دههٔ 1960 آمریکا را تشکیل داد.
در سال 1968 با قبول عنوان استادی در رشته‌های جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی به دانشگاه پنسیلوانیا رفت و تا پایان عمر در آنجا به فعالیت خود ادامه داد. گافمن در سال 1981، یک سال قبل از مرگش، در شرایطی به ریاست انجمن جامعه‌شناسی آمریکا برگزیده شد که به علت بیماری و وخامت اوضاع جسمی قادر به ایراد خطابه ریاستش نبود.
گافمن بیشتر از افرادی چون دورکیم و زیمل تأثیر پذیرفته است. در حوزه تعامل چهره‌به‌چهره، به‌شدت تحت تـأثیر مفهوم “واقعیتِ اجتماعی” دورکیم بود و از زیمل نیز در زمینه “اَشکال اجتماعی” استفاده بسیار زیادی برده است. آنچه در نزد دورکیم و زیمل مشترک است برداشتی مبتنی‌بر این موضوع است که جامعه‌شناسیِ تجربی باید با تأکید بر خارجیت (Externality) و جستجو برای یافتن الگوهای جاری و تکراری کنش، هدایت شده به انجام برسد. این دو ویژگی به‌عنوان نیروی محرک کار گافمن نیز، عمل می‌کند
مدیران سازمان ها برای بقای کسب و کار خود در عصر امروز که تقاضای محدود … ادامه مطلب
بدون دیدگاه